Ziya Osman Saba

30 Mart 1910'da İstanbul'da doğdu. 29 Ocak 1957'de İstanbul'da yaşamını yitirdi. Mütareke yıllarında yatılı olarak başladığı Galatasaray Lisesinden 1931 yılında, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesinden 1936 yılında mezun oldu. Hukuk Fakültesinde iken Cumhuriyet gazetesi muhasebe servisinde, mezuniyetinden sonra Emlak Kredi Bankasında çalıştı. Daha sonra Milli Eğitim Basım evi Tashih Bürosunda görev yaptı. Kalp hastalığı üzerine evine çekilerek Varlık Yayınevinin yayın işleriyle meşgul oldu.

Lise öğrenciliği yıllarında şiir yazmaya başladı. İlk şiiri 1927'de Servet-i Fünun dergisinde yayınlandı. Bu dergide tanıştığı arkadaşlarıyla "Yedi Meşale" topluluğuna katıldı. Bir süre Milliyet gazetesinin edebiyat sayfasına ve İçtihad dergisine yazılar yazdı. Varlık, Yücel ve Ataç dergisinde de yazı ve şiirleri yayınlandı. Çoğunu hece ölçüsüyle yazdığı şiirlerinde Batı nazım biçimlerini kullandı ama içerikte 19'uncu Yüzyıl edebiyatı anlayışına bağlı kaldı.

Şiirlerinde çocukluk anıları, ev ve aile sevgisi, yoksullara karşı duyarlılık, küçük mutlulukların sevinci, Tanrı'ya ve yazgıya boyun eğiş, ölüm ve ötesi gibi konuları işledi. Hecenin yanısıra özellikle son dönemlerinde serbest biçimde ve duru bir dille yumuşak, hüzünlü ve açık şiirler yazdı. Öykülerinde ise çoğunlukla anılarını anlattı.

Ziya Osman Saba'nın Eserleri

Şiir: 

• Sebil ve Güvercinler (1943)
• Geçen Zaman (1947, 1961)
• Nefes Almak (1957, 1962)

Hikâye: 

• Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi (1952)
• Değişen İstanbul (1959)